De socialistische droom - Eisenhüttenstadt

In 1950 nam de regering van de Duitse Democratische Republiek (DDR) het besluit om vlakbij de Poolse grens en het stadje Fürstenberg een nieuw industriegebied en een bijbehorende woonstad te bouwen. De stad moest onderdak gaan bieden aan 30.000 inwoners en voldoen aan de “16 Grundsätze des sozialistischen Städtebaus.”

Door de deling van Duitsland is er in Oost-Duitsland geen behoorlijke staalindustrie aanwezig. Gezien de politieke spanningen tussen oost en west wilde Oost-Duitsland niet afhankelijk zijn van de aanvoer van staal uit West-Duitsland. De bouw van grote industriegebieden moest de DDR zelfvoorzienend maken. Er was echter ook een ideologische reden voor de bouw Stalinstadt. De stad werd het symbool van de opbouw van de nieuwe socialistische staat en diende als voorbeeld voor de stedenbouw in de DDR.

Op 7 mei 1953 krijgt de stad als eerbetoon aan de kort daarvoor overleden Sovjetleider Josef Stalin de naam Stalinstadt. In 1961 wordt afstand genomen van de naam Stalinstadt en krijgt de stad zijn huidige naam: Eisenhüttenstadt.

De eenwording in 1989 betekende het einde van het functioneren van de stad als socialistische stad. De fabriek wordt overgenomen door een particuliere partij en het aantal arbeidsplaatsen wordt sterk gereduceerd. De fabriek bepaalt niet langer meer het leven van de stadsbewoners zoals dit voor de eenwording wel het geval was en verleist daarmee de ideologische betekenis.

Tegenwoordig kun je in Eisenhüttenstadt de droom van het socialisme nog steeds beleven. De stad en de staalfabriek hebben de DDR overleefd en grote delen van de stad zijn gerenoveerd na 1989. De socialistisch geplande stad is bijna volledig bewaard gebleven.